Sedat abi bu durumda ne denir tam olarak bilemiyorum ama sonuçta ne dersen de olan olmu_ söylenecek hiçbir söz senin ac1n1 hafifletmez kaybettiin chevy nin yerini hiçbir chevy dolduramaz diye dü_ünüyorum.
Ac1lar1n1 unutturmak ad1na ALLAH sana sab1r versin diyorum.

Arkadaşlar temennileriniz için teşekkürler.Bu da değişik bir duyguymuş insan çok sevdiği cansız olmasına rağmen kayıp ya da kırılan bir eşyası için bile çok üzülüyor ama bu bir de can gözümüzün önünde saniyeyle olan bir şey kamyonun suçu da yok Chevy adeta intihar eder gibi koşarak arka tekerine girdi.Sanki kaza anı hariç önceki 5-10 dakikasını cep telefonla kameraya aldık aldığımız andan birkaç saniye sonrasını insan düşününce daha da üzülüyor.Ama o da Allah'ın takdiri ve birkaç gün sonra sanayide bir köpek gördüm Chevy'nin öldüğüne sevinecek hale geldim.O köpek de bir kaza geçirmiş arka tarafı bacakları tutmuyor ön ayaklarıyla kendini çekerek yürümeye çalışıyor.Bu görüntü Çarşı da bir ayakkabi mağazasında ki yazı ve resimi hatırlattı bana"Ayakkabım yok diye üzülüyordum;Ayakları kesik bir insan gördüm sevindim" misali o köpeği görünce hiç kaza olmasaydı daha iyiydi ama o kazadan da bu şekilde kalmak bize daha acı verirdi diye düşünüyorum.Chevy unutabileceğimizi de uzun süre sanmıyorum bırakın beni mekanıma gelen herkes önce onunla bir oynaşırdı kapı ardından her sabah beni karşılardı tarasdan giderken uğurlardı pazarları ona yemek vermek için nerelerden çıkar gelirdim.Hepsi tatlı bir anı oldu ve hiçbir köpek Chevy'nin yerini dolduramaz diye düşünüyorum.

sedat abı
hakıkaten cok uzuldum....
allah sabır versın.......

sedat abi söylediğin konuda haklısın bende gencliğimde arabasız oldugum zamanlar çok üzülürdüm, hatta kendi kendime söylendiğim günleri hatırlıyorum, yürürken parantez oldugum için güzelim ayakkabılar eskiyor diye ama şimdi süper olmasada bi malibum bide 190 mercedesim var ama keşke 2side olmasada ayakkabiları eskitebilsem.. neyse aynen bunada şükür çünkü hastanelerde uzun süre yattım ve boynundan aşagı felç kalan değil araba kullanmak kendi kendine yetemeyen insanlarıda görünce insan şükretmeyi tekrar hatırlıyor...
bu arada sedat abi sanayide gordüğün arka bacakları tutmayan köpek için bişey yapmak istersen, çok basit bi bebek arabasından yada pazar arabasından bozma bi aparatla o köpeğin hayatını cok daha kolaylastırabiliriz..

Özgür "Hayırda şerde Allah'dan"sözüne inancımız da tam;Pollyanna'nın mutluluk oyununda ki gibi hep kendimizden daha kötü durumda olanlarla mukayese ederek bir çıkış bulabiliriz bazı durumlardan;senin gibi yaşadıklarıyla ve kendisiyle barışık insanlar örnek teşkil etmeli ve içinde bu ışığı kaybetmişlere bir işık yansımasıdır hayata bağlanışınız bu açıdan kutluyorum seni;bahsettiğim o köpeği bir daha görmedim eklediğin resim ve tekerlekli aparatı yapmak kolay ancak bunu o köpeğe takıp gönderemezsin sürekli göz önünde tutarak kollamak gerekir sanırım o resimlerdeki ev köpeği bir talihsizlik geçirmiş ama o aparatla ve ailesiyle de hayatını sürdürüyor.

Aradan yıllar geçti bugün Chevy'nin muhabbeti geçti kaç senedir görüşmediğimiz bir arkadaşım geldi lafın arasında "Nerede senin canavar" diyerek Chevy'i sordu bende hüzünle olayı anlattım o da üzüldü ama kader;o gün bugün bir köpek alıp bakmadım;artık böyle bir şeyi daha yaşamak istemiyorum demiştim ve bu vesile ile bende geçmiş konularda Chevy'i bulup baktım ve anısına da bu satırları yazdım;ama mekana belki de böylesi olabilir;